☃️ Grzybica U Kota Zdjecia

Grzybica skóry objawia się poprzez owalne wyłysienia z szarymi strupami i wypryski. Zmiany tego rodzaju zlokalizowane są na głowie, ogonie oraz na bokach ciała. Czasem występuje też uporczywy świąd, jednak nie jest to regułą – chomik może też się w ogóle nie drapać, pomimo choroby. Widoczne są za to wyłysienia. wklej zdjęcia swojego kota . Patmol Posty: 26376 Od: Śro gru 30, 2009 13:03 Lokalizacja: Dolny Śląsk. » Wto sie 23, 2016 8:07 Re: świerz i grzybica u nowego Leczenie grzybicy jamy ustnej jest bardzo długie. Wymaga zastosowania środków farmakologicznych. Konieczne jest nie tylko wyeliminowanie objawów, ale i przyczyn schorzenia. Leki powinny być przyjmowane jeszcze przez okres około 2 tygodni po zaniku objawów, aby zapobiec nawrotom choroby. Musisz wiedzieć, że grzybica penisa czy grzybica jąder przede wszystkim powinna być niezwłocznie leczona! Dodatkowo - należy zachować wysoki poziom higieny osobistej, nosić przewiewną bieliznę (nie tylko w trakcie leczenia) i stosować odpowiednie leki na grzybicę u mężczyzn. Najpopularniejsze preparaty to maści. Do czyszczenia brudnych kocich uszu nigdy nie używaj: oliwy z oliwek, wody utlenionej, octu, alkoholu. Pamiętaj, że preparaty do czyszczenia uszu mają krótkie terminy ważności. Bezwzględnie należy ich przestrzegać, gdyż zepsute i zjełczałe nie pomogą, a zaszkodzą. Przed użyciem nowego środka zawsze przeprowadzić próbę Zapalenie mieszków włosowych - leczenie. W przypadku leczenia zapalenia mieszków włosowych na tle bakteryjnym stosuje się antybiotykoterapię.Ponadto lekarz przepisuje maści, które wykazują działanie przeciwbakteryjne. Brudne uszy u kota i zwiększona ilość woskowiny usznej (np. czarny brud w uszach kota występujący w bardzo dużej ilości). Nietypowa wydzielina w uszach kota (np. wyciek ropny). Brązowa wydzielina w uszach kota – o ile jej ilość nie zwiększyła się drastycznie i nie towarzyszą jej inne z wymienionych wyżej objawów – nie Grzybica paznokci to choroba często spotykana w codziennej praktyce podologicznej – stanowi około 15-40% wszystkich schorzeń paznokci. Występuje u 2-13% populacji. Z uwagi na fakt, że wielu pacjentów z zakażeniem grzybiczym płytek paznokciowych nie szuka pomocy specjalisty – podane liczby nie odzwierciedlają stanu faktycznego. Objawy towarzyszące grzybicy odzwierzęcej u człowieka. Czerwone okręgi (lub o owalnym kształcie) na skórze o średnicy 1 – 5 cm przypominające wyglądem pokrzywkę. Swędzące, grudkowate pierścienie na skórze. Guzy zapalne wyglądem przypominające czyraki na skórze głowy. Wypadanie włosów w miejscu pojawienia się guzów. grzybica - porady J.Górnickiej z "Apteki natury". zjadać w ciągu dnia pół kilo doprawionej kminkiem, majerankiem i pieprzem ugotowanej na bardzo miękko cebuli. Dodatkowo należy brać Sylimarol z Raphaacholinem lub cholamidem dla poprawienia pracy wątroby. Rozgotowaną cebulą leczy sie równiez grzybice uszu. Traduzioni in contesto per "grzybica" in polacco-italiano da Reverso Context: Grzybica paznokci: Objawy i leczenie (zdjęcia) Grzybica u kota jak wygląda – Objawy. Grzybica u kota ma charakterystyczne objawy, które warto znać, aby móc szybko zareagować na potencjalne zakażenie. Poniżej przedstawiamy najczęstsze objawy grzybicy u kota: Łysienie: Grzybica powoduje częste wypadanie sierści, co skutkuje powstawaniem łysych plam na skórze kota. cLq1uy. Zakażenia grzybicze należą do częstych infekcyjnych chorób skóry spotykanych u dzieci. Najczęściej występują grzybice owłosionej skóry głowy, które należą do chorób wysoce zakaźnych. Chorują na nią zwykle dzieci przed okresem dojrzewania, pomiędzy 2. a 10. rokiem życia, u chłopców choroba ta jest rozpoznawana nieco częściej niż u dziewczynek. Co to jest i jakie są przyczyny? Zakażenia grzybicze należą do częstych infekcyjnych chorób skóry spotykanych u dzieci, a ze względu na łatwość rozprzestrzeniania się stanowią istotny problem medyczny. Do grzybów powodujących grzybice skóry zaliczamy tzw. dermatofity, czyli grzyby atakujące powierzchniowe warstwy naskórka, paznokcie oraz włosy, a także grzyby drożdżopodobne (usadowione w fałdach skórnych i na błonach śluzowych) oraz pleśniowe (powodujące raczej grzybice narządów wewnętrznych). Infekcje grzybicze u dzieci, podobnie jak u osób dorosłych, najczęściej są wywołane przez dermatofity, które ze względu na miejsce bytowania możemy podzielić na geofilne (wywodzące się z ziemi), zoofilne (pochodzenia zwierzęcego) oraz antropofilne (pochodzenia ludzkiego). W zależności od okolicy ciała objętej zakażeniem można wyróżnić grzybice owłosionej skóry głowy, skóry gładkiej, stóp, paznokci, a także brody czy pachwin. Jak często występują i jak się objawiają zakażenia grzybicze u dzieci? Najczęściej w wieku dziecięcym widuje się grzybice owłosionej skóry głowy, które należą do chorób wysoce zakaźnych. Chorują na nią zwykle dzieci przed okresem dojrzewania, pomiędzy 2. a 10. rokiem życia, u chłopców choroba ta jest rozpoznawana nieco częściej niż u dziewczynek. Ryc. Grzybica owłosionej skóry głowy i skóry gładkiej. Widoczne rozległe ogniska rumieniowo-złuszczające. Zakażenie grzybicze w tej lokalizacji może przybierać różny obraz, w zależności od rodzaju dermatofitu powodującego infekcję. Najczęściej w obrębie skóry owłosionej głowy stwierdza się okrągłe lub owalne ogniska chorobowe z wyraźnym zaczerwienieniem i łuskami na powierzchni, niekiedy można zaobserwować obszary przerzedzenia włosów, nawet z miejscowym wyłysieniem. W przypadku grzybic odzwierzęcych stan zapalny jest znacznie większy i może dochodzić do tworzenia się ropnych guzów. W większości przypadków widuje się tzw. grzybicę drobnozarodnikową, która najczęściej przenosi się przez bezpośredni kontakt z chorym, ale możliwe jest zakażenie od zwierząt domowych, najczęściej kotów i psów. Inna bardzo zakaźna forma grzybicy owłosionej skóry głowy to grzybica strzygąca – do jej zakażenia może dochodzić przez styczność z zainfekowanymi przedmiotami, np. grzebieniami. W przypadku infekcji grzybami dermatofitowymi skóry gładkiej obserwuje się dobrze odgraniczone zmiany skórne z nasilonym stanem zapalnym na obwodzie na obszarach skóry odsłoniętej. Może wystąpić świąd. Choroba ta jest spowodowana bezpośrednim kontaktem z osobami zakażonymi oraz zwierzętami zarówno domowymi, hodowlanymi, jak i dzikimi. Grzybicę pachwin czy dłoni u dzieci widuje się rzadko, natomiast w późnym dzieciństwie może wystąpić grzybica stóp, szczególnie u młodych sportowców noszących nieprzewiewne obuwie. Grzybica paznokci stanowi najczęstszą formę kliniczną zakażeń grzybiczych widywanych u osób dorosłych, natomiast u dzieci należy do rzadkości. Jest to związane z szybszym wzrostem paznokcia i lepszym ukrwieniem palców stóp u dzieci w porównaniu z osobami dorosłymi. Jak lekarz ustala diagnozę i jakie są sposoby leczenia zakażeń grzybiczych u dzieci? Zakażenia dermatofitowe Rozpoznanie infekcji dermatofitowej powinno zostać ustalone w oparciu o szczegółowo zebrany wywiad lekarski oraz badania pomocnicze, jak np. badanie zeskrobin z powierzchni skóry (przy użyciu mikroskopu oraz badania hodowlane) czy badanie przy użyciu specjalnej lampy (lampa Wooda). Leczenie zakażeń dermatofitowych nierzadko jest długotrwałe i wymaga stałej kontroli dermatologicznej oraz ścisłej współpracy lekarza z rodzicem i dzieckiem. W przypadku grzybicy owłosionej skóry głowy zwykle konieczne jest leczenie ogólne, przy użyciu tabletek doustnych, nawet przez 4–8 tygodni. Leczenie zewnętrzne przy użyciu szamponów ma jedynie charakter wspomagający. Zaleca się ponadto usunięcie włosów z zajętych chorobowo ognisk, co skraca czas konieczny do wyleczenia. Grzybicę skóry gładkiej z kolei można skutecznie leczyć miejscowymi środkami przeciwgrzybiczymi przez 7–10 dni, nawet do 2 tygodni po ustąpieniu zmian skórnych. Zakażenia grzybami drożdżopodobnymi Zakażenia grzybami drożdżopodobnymi (kandydozy) dotyczą zwykle błon śluzowych, szczególnie jamy ustnej, gdzie mogą powodować powszechne zmiany zwane pleśniawkami. W większości zmiany te występują u noworodków, u których w trakcie porodu doszło do zakażenia grzybami drożdżopodobnymi występującymi w obrębie dróg rodnych matki. Pleśniawki charakteryzują się białawymi nalotami przypominającymi ścięte mleko i pojawiają się zwykle w 8.–9. dobie życia. Częstą formą zakażenia grzybami drożdżakowymi są również zajady, czyli zapalenie kącików ust, przebiegające z zaczerwienieniem, nadżerkami oraz bolesnymi pęknięciami. Zajady pojawiają się częściej u dzieci, które ślinią się w czasie snu, oblizują wargi, a także u tych, które cierpią z powodu niedoborów pokarmowych (brak żelaza, witaminy B12) czy chorują na atopowe zapalenie skóry. W większości przypadków wystarczające jest zastosowanie miejscowych środków przeciwgrzybiczych. Łupież pstry Inny chorobotwórczy grzyb drożdżopodobny powoduje powierzchowne zakażenie grzybicze zwane łupieżem pstrym. Jest to choroba przenoszona bezpośrednio od innej osoby lub pośrednio przez pościel i bieliznę, charakteryzuje się różowobrunatnymi plamami o lekko złuszczającej się powierzchni, które odbarwiają się pod wpływem opalania. Grzyb ten bytuje w obrębie owłosionej skóry głowy, a zmiany skórne zlokalizowane są głównie w górnej części klatki piersiowej. W terapii skuteczne są zwykle preparaty miejscowe (aplikowane na skórę owłosioną głowy i zmiany chorobowe), w przypadkach opornych i rozległych dermatolog przepisuje leczenie ogólne. Co robić w razie wystąpienia objawów? W przypadku pojawienia się objawów mogących świadczyć o zakażeniu grzybiczym, czy to w obrębie skóry głowy owłosionej czy skóry gładkiej, należy zgłosić się z dzieckiem do lekarza dermatologa w celu potwierdzenia diagnozy i przeprowadzenia niezbędnych badań. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie dziecka? Zakażenia grzybicze, w zależności od rodzaju czynnika sprawczego, lokalizacji i rozległości infekcji wymagają terapii z użyciem leków przeciwgrzybiczych. Leczenie to, pomimo że może być długotrwałe i uciążliwe dla pacjenta, prowadzi do ustąpienia zmian skórnych, czyli całkowitego wyleczenia. Co postępować z dzieckiem po zakończeniu leczenia? W związku z tym, że grzybice owłosionej skóry głowy wykazują dużą zakaźność i łatwo się rozprzestrzeniają (możliwość epidemii w szkołach czy przedszkolach), zaleca się postępowanie profilaktyczne. W przypadku grzybic pochodzenia ludzkiego wskazane jest pozostawienie dziecka w domu, przynajmniej przez tydzień. Jeśli natomiast grzybica jest spowodowana grzybem odzwierzęcym, po wprowadzeniu odpowiedniego leczenia dziecko może uczęszczać do przedszkola czy szkoły. Po leczeniu doustnym, które może obciążać przewód pokarmowy, a w szczególności wątrobę (zwłaszcza, gdy leczenie było długie i współistnieją dodatkowe choroby) warto jest wykonać badania laboratoryjne z krwi dziecka (morfologię, próby wątrobowe). W przypadku grzybicy skóry gładkiej, po zakończonym leczeniu należy prawidłowo nawilżać i pielęgnować skórę dziecka. Co robić, aby uniknąć zachorowania dziecka? Tak jak wspomniano wcześniej, zakażenia grzybicze mogą być wynikiem przeniesienia infekcji z chorego zwierzęcia (kot, pies, zwierzęta gospodarcze). Zatem w przypadku wystąpienia zmian skórnych u zwierząt, z którymi dziecko może mieć kontakt, wskazane jest izolowanie pupila do momentu wykluczenia infekcji grzybiczych, a w razie jej potwierdzenia, niezbędne jest niezwłoczne leczenie weterynaryjne. Działanie zapobiegające przed rozwojem zakażeń grzybiczych ma prawidłowa higiena i pielęgnacja skóry dziecka. Jeśli można mówić o głównych chorobach narządu słuchu u kotowatych należałoby wymieć choroby pasożytnicze, grzybicze i sporadycznie bakteryjne. Praktycznie w każdym większym skupisku kotów bytującym schorzeniem jest tzn. świerzb koci-jest to pasożyt naskórka małżowiny usznej i tkanki skórnej tej okolicy. Pierwszym objawem, na który powinniśmy zwrócić uwagę jest pojawiająca się czarna wydzielina w małżowinie usznej i delikatne przełysienia włosów u podstawy ucha. Nie ma żadnej bolesności, kot nie wykazuje żadnych objawów chorobowych. Niestety nie wolno tego lekceważyć tych początkowych objawów. Nieleczone schorzenie przechodzi w postać chroniczną, która wymaga bardzo długotrwałego leczenia, nie zawsze zakończonego pozytywnie. Jeśli można mówić o głównych chorobach narządu słuchu u kotowatych należałoby wymieć choroby pasożytnicze, grzybicze i sporadycznie bakteryjne. Praktycznie w każdym większym skupisku kotów bytującym schorzeniem jest tzn. świerzb koci-jest to pasożyt naskórka małżowiny usznej i tkanki skórnej tej okolicy. Pierwszym objawem, na który powinniśmy zwrócić uwagę jest pojawiająca się czarna wydzielina w małżowinie usznej i delikatne przełysienia włosów u podstawy ucha. Nie ma żadnej bolesności, kot nie wykazuje żadnych objawów chorobowych. Niestety nie wolno tego lekceważyć tych początkowych objawów. Nieleczone schorzenie przechodzi w postać chroniczną, która wymaga bardzo długotrwałego leczenia, nie zawsze zakończonego pozytywnie. Drugim stosunkowo często spotykanym pasożytem jest tzw. nużeniec koci. Objawy są bardzo podobne. Przy wszelkich schorzeniach pasożytniczych bezwzględnie należy wykonać badanie zeskrobinowe wydzieliny małżowiny usznej w celu identyfikacji pasożyta i dobrania odpowiedniego leczenia. Uwaga! terapię stosujemy zawsze do obu uszu. Nigdy do jednego. To są najczęściej spotykane schorzenia pasożytnicze uszu u kotów - myślę, że o pchłach i kleszczach nie muszę tu pisać. O ich zwalczaniu przy trochę innej okazji. Schorzenia grzybicze Tzw. klasyczna grzybica jako schorzenia występuje sporadycznie-pojawienie się jej może świadczyć o zaburzeniach ze strony systemu odpornościowego skóry, który zezwolił na zakażenie (bardzo, bardzo rzadko) lub doszło do uzłośliwienia patogenu grzybiczego bytującego w formie saprofitycznej (koegzystencja) na skórze osobnika. Znalezienie przyczyny zaburzeń mechanizmów odpornościowych skóry jest podstawą do skutecznego wyeliminowania patogenu grzybiczego. W innym wypadku będzie to tylko proces zaleczania który nigdy nie skończy się sukcesem. Dość często powodem tych zaburzeń u mięsożerców (klasyczny przykład-kot) jest źle zbilansowana dieta-a to już całkiem inny temat.. W celach leczniczych należy wykonać badania mikroskopowe okolicy podejrzanych o grzybicę w celu ustalenia stadia rozwojowego grzyba, klasycznego antybiogramu przeciwgrzybicznego nie polecam - jest stosunkowo mało wiarygodny a czeka się dość długo. Poza tym zakres preparatów przeciwgrzybicznych jest stosunkowo wąski. Schorzenia bakteryjne Koty praktycznie nie chorują na bakteryjne zapalenia narządów słuchu: w 99,00% przypadków schorzenia bakteryjne są tylko i wyłącznie powikłaniem, jakiej innej jednostki chorobowej- np. alergii kontaktowej, pokarmowej czy przebiałczenia. U kotów domowych bardzo często występuje z powodu złej jakości karmy dla kotów. Pierwszą i najważniejsza sprawą jest znalezienie schorzenia pierwotnego, co nie zawsze jest takie proste. Czasem wymaga wielokrotnego spotykania się z właścicielem i bardzo bardzo szczegółowej rozmowy w celu znalezienia przyczyny, na którą wielokrotnie właściciel zwierzęcia nie zwraca uwagi. Dobrze i dokładnie przeprowadzony wywiad to 80% sukcesu w leczeniu. Jeśli nie uda nam się znaleźć tej przyczyny to tylko i wyłącznie zaleczymy proces zapalny a nie go zlikwidujemy. Dość często powikłania bakteryjnego zapalenia uszu występują wraz z obecności pcheł, tu występuje specyficzna zależność alergiczna. Czasami mimo wielokrotnych i szczegółowych badań nie udaje się znaleźć przyczyny tych bakteryjnych powikłań. Pierwszym objawem, który powinien nas zaniepokoić przy schorzeniach małżowiny usznej to jakakolwiek zmiana wyglądu skóry ucha. Na początku nie ma żadnych innych objawów poza zmianą koloru skóry. Nie ma bolesności, żadnych wysięków kot nie reaguje bólowo, jest zadowolony i szczęśliwy z życia. Ale jest to sygnał, że system odpornościowy podejmuje jakieś działania i nie powinniśmy tego lekceważyć. Im szybciej zainterweniujemy (czytaj wspomożemy funkcjonowanie systemu odpornościowego) tym krócej traw proces leczenia. Kot jest zwierzęciem powiedzmy tradycjonalistą i ma ściśle określony sposób życia. Każde inne niż do tej pory zachowanie kota powinno nas zaniepokoić. Koty w bardzo dziwny sposób mogą okazywać złe samopoczucie. Np. załatwiać się do buta któregoś z domowników. Klasyczne w naszym pojęciu objawy zapalenia ucha u kota świadczą o bardzo zaawansowanym procesie i silnej bolesności. Z tego właśnie powodu przy każdej wizycie lek. wet powinien sprawdzić stan małżowin usznych np. w trakcie spotkań profilaktycznych (odrobaczania,szczepienia) Polecane produkty data publikacji artykułu: 2007-10-29 Popularne teraz Komentarze Grzybica skóry to jedna z najczęstszych chorób skóry. Nic dziwnego - grzybicą skóry łatwo się zarazić, jest przewlekła, a wyleczona ma tendencję do nawracania. Dodatkowo objawy grzybicy skóry często są mylone z objawami innych chorób skóry, co doprowadza do dalszego jej rozwoju i znacznie opóźnia skuteczne leczenie. Spis treściGrzybica skóry - przyczyny i czynniki ryzykaGrzybica skóry - objawy Grzybica skóry - diagnostykaGrzybica skóry - leczenie Grzybica skóry gładkiej to choroba zakaźna wywoływana przez chorobotwórcze grzyby, która dotyczy skóry tułowia i kończyn. Grzybica skóry - przyczyny i czynniki ryzyka Grzybica skóry wywołana jest głównie przez dermatofity rodzaju: Trichophyton (stanowią powyżej 50 proc. wszystkich zakażeń grzybiczych), Microsporum i Epidermophyton, którymi bardzo łatwo można się zarazić od innych zainfekowanych osób, zwierząt lub poprzez kontakt z zarodnikami grzybów znajdujących się na rzeczach osobistych (np. obuwie, ręczniki, odzież). W rzadszych przypadkach zdarzają się infekcje grzybami geofilnymi, które przebywają w glebie. Czynnikami zwiększającym ryzyko zakażenia są obniżona odporność, zaburzenia hormonalne, zaburzenia rogowacenia skóry, choroby układowe, np. cukrzyca czy niewydolność krążenia, a także stosowanie sterydów, antybiotyków. Również korzystanie z publicznych basenów, pryszniców, saun, a także z siłowni zwiększa prawdopodobieństwo rozwoju grzybicy skóry. Poradnik Zdrowie: kiedy iść do dermatologa? Grzybica skóry - objawy Objawy grzybicy skóry to okrągłe, rumieniowe zmiany, które: są wyraźnie odgraniczone od otoczenia. Obrzeże zmiany jest silnie czerwone, ze złuszczaniem, grudkami i krostami. Z kolei środkowa część zmiany sprawia wrażenie zdrowiejącej skóry szerzą się obwodowo powodują uczucie silnego swędzenia są pojedyncze (najczęściej) lub mnogie im dłużej trwa zakażenie, tym ogniska pojawiają się w coraz to nowych miejscach lub zlewają się ze sobą. W tym ostatnim przypadku tworzą wielokoliste, policykliczne wzory zazwyczaj zlokalizowane są w okolicach odsłoniętych (twarz, szyja, kark, przedramiona, ręce). Szczególną postacią choroby jest przewlekła grzybica skóry gładkiej, która dotyka głównie kobiet z zaburzeniami endokrynologicznymi i zaburzeniami odporności. W tym przypadku pojawiają się sinoczerwone zmiany z otrębiastym złuszczaniem, które są zlokalizowane głównie kończynach dolnych i pośladkach. Czytaj też: Grzybica stóp - jak ją rozpoznać? Grzybica paznokci - jak ją leczyć? Rozwojowi grzybów sprzyjają wilgoć, ciepło i brak światła. Nie wolno drapać swędzących miejsc, gdyż w ten sposób przenosi się zakażenie w inne miejsca na ciele. Grzybica skóry - diagnostyka W celu rozpoznania grzybicy skóry wykonuje się badanie mykologiczne, które pozwoli określić gatunek chorobotwórczego grzyba. Lekarz powinien także wykluczyć inne choroby skóry, takie jak łupież różowy, łuszczycę, łojotokowe zapalenie skóry, ziarniniaka grzybiastego. Grzybica skóry - leczenie Leczenie grzybicy skóry polega na podawaniu miejscowych preparatów przeciwgrzybiczych (najczęściej terbinafina), zwykle maści, którymi trzeba smarować skórę 2-3 razy dziennie. Czas leczenia to około 10-14 dni. Jeśli te nie pomagają, lekarz może zdecydować o podawaniu leków doustnie. W przypadku przewlekłych i rozsianych zmian zalecana jest terapia skojarzona z lekami stosowanymi miejscowo i ogólnie. Jaka to choroba? Pytanie 1 z 12 Co dolega temu dziecku? Atypowe zapalenie skóry Atopowe zapalenie skóry Atypiczne zapalenie skóry Grzybica - Wyniki wyszukiwania dla zdjęć i ilustracjiWyświetl filmy dla grzybicaPrzeglądaj dostępne zdjęcia i obrazy (2 966) dla słowa kluczowego grzybica lub rozpocznij nowe wyszukiwanie, aby znaleźć więcej zbiorów zdjęć i wyniki fot. Fotolia Grzybica u psów i kotów – przyczyny zachorowań Najczęstszym czynnikiem wywołującym grzybicę u psów i kotów jest grzyb wielokomórkowy z rodzaju Microsporum canis. Chorobę może spowodować bezpośredni kontakt zdrowego zwierzęcia z chorym osobnikiem, ale również spotkanie z nosicielem grzyba. Zakażenie następuje, gdy zarodniki lub fragmenty grzyba osiądą na powierzchni skóry. Pasożyt może w szybkim tempie rozprzestrzenić się w głąb naskórka i w torebki włosowe, prowadząc do silnego stanu zapalnego. Szerzeniu się grzybicy u psów i kotów sprzyja używanie przez zwierzęta wspólnych legowisk, zabawek, przebywanie wielu osobników w jednym miejscu (np. w czasie wystaw, w hodowlach lub schroniskach), ale również występowanie pasożytów takich jak pchły czy wszy. Na zakażenie podatne są przede wszystkim młode i osłabione zwierzęta. Przyczyną może być także zła dieta, brak dbałości o higienę oraz złe warunki środowiskowe (wysoka wilgotności i temperatura). Objawy grzybicy u psów i kotów Grzybica u zwierząt kojarzy się z nieprzyjemnym widokiem łysiny, strupów i łuszczącej się skóry, jednak w pierwszym stadium choroby objawy są prawie niewidoczne. Grzybica ujawnia się poprzez miejscowe przerzedzenia włosów lub ich krótszą długość w niektórych miejscach. Często także skóra poddana zmianie grzybicznej jest zaczerwieniona lub zgrubiała. Dopiero gdy zwierzę samo nie poradzi sobie z chorobą lub będzie źle leczone, mogą wystąpić poważne, rozległe zmiany na skórze (np. strupy i zakażenia ropne). Problemy grzybiczne u psów i kotów występują najczęściej w okolicy głowy, pyska, pośladków i w bocznych partiach ciała. Grzyb może atakować także pazury. Polecamy: Dlaczego koty ukrywają ból? Leczenie i profilaktyka grzybicy Jeszcze niedawno grzybica budziła grozę u właścicieli zwierząt domowych przede wszystkim z obawy przed brakiem skutecznych sposobów leczenia oraz możliwością zarażenia się. Dziś na ratunek pupilom i ich opiekunom przychodzą liczne preparaty. Diagnoza, wybór leków i sam proces leczenia powinien zależeć od lekarza weterynarii prowadzącego zwierzę. Gdy podejrzewamy wystąpienie grzybicy skórnej u naszego psa lub kota, lepiej nie podejmujmy się samodzielnego leczenia. W wielu przypadkach możemy zaszkodzić zwierzętom – mówi Łukasz Ogrodowczyk, ekspert firmy OVER ZOO. Kiedy na skórze dochodzi do zmian łagodnych, ich leczenie polega na miejscowym użyciu specjalistycznych preparatów przeciwgrzybiczych w postaci maści lub areozolu. Przykładem jest polski preparat Myco-Stick, który może pomóc w leczeniu grzybicy skóry zarówno u psów, jak i kotów. Odpowiednio dobrane składniki, nanocząsteczkowy koloid miedzi, naturalny olejek z drzewa herbacianego posiadają właściwości zdrowotne, a wyciąg z propolisu chroni miejsca zmienione chorobowo oraz wspomaga proces gojenia ran. Innym preparatem jest Myco-Dermis ze specjalistycznej linii Vet-line, który można zakupić w przychodniach i klinikach weterynaryjnych. W przypadku, kiedy leczenie miejscowe nie wystarcza, stosuje się leczenie ogólne w postaci preparatów doustnych. Wówczas leki podaje się przez kilka tygodni lub miesięcy. Gdy zwierzę zachoruje, należy odpowiednio odkurzyć pomieszczenia, w których przebywa, a także odkazić przedmioty, z którymi ma styczność. Powinniśmy również pamiętać, że najlepszym sposobem na zminimalizowanie ryzyka przeniesienia się grzybicy na inne zwierzęta i ludzi jest izolacja chorego oraz zachowanie higieny przy jego pielęgnacji. Grzybica skóry może być trudna do zdiagnozowana i jeszcze trudniej ją leczyć, dlatego trzeba się nauczyć jej zapobiegać. Na polskim rynku dostępne są szczepionki, które chronią przed niektórymi rodzajami grzybicy. Jednak przede wszystkim to my – właściciele psów i kotów powinniśmy dbać, by nasze zwierzęta były dobrze odżywione i zdrowe. Ważnym czynnikiem jest również właściwa higiena. W codziennej pielęgnacji skóry i włosów naszego pupila mogą nam pomóc różne preparaty i szampony. Zobacz także: Szampony dla psów - dedykowane linie Źródło: Materiały prasowe Over Zoo

grzybica u kota zdjecia